“Ik kwam op Vreekwijk* terecht omdat ik onder toezicht werd gesteld. Met mijn vader had ik geen contact en mijn moeder was drugsverslaafd. Toen zij haar huis kwijtraakte, kwam ik zo’n drie jaar op het terrein wonen.”

Hij kijkt met gemengde gevoelens terug. “Het was niet makkelijk. Ik voelde me niet gewild en miste de liefde van ouders. Aan de andere kant was de broederschap onderling wel mooi; met een aantal jongens heb ik nog steeds contact.”

Sander: “Ik kreeg de normen en waarden mee die ik thuis niet had geleerd. Hoe je problemen oplost bijvoorbeeld, of hoe je op een goede manier communiceert. Als je als kind te jong voor jezelf moet zorgen, ben je sterk op jezelf gericht. Ik leerde daar dat er meer mensen op de wereld zijn.”

Sander was geen fan van school. Hij koos voor de kortste diplomaroute en werd kok. “Na korte tijd werken in de horeca merkte ik dat dit toch niets voor mij was. Maar: thuis kook ik!”

Na andere opleidingen en banen in onder meer de logistiek, is Sander nu toezichthouder-leidinggevende in de asbestsanering. “Omdat die werktijden sterk wisselen, werk ik ook als loodgieter. Dat loopt als een tierelier: er is veel werk.”